بریج دندان چیست

از دست دادن حتی یک دندان، تجربه‌ای فراتر از یک فضای خالی در دهان است؛ این اتفاق ناخوشایند می‌تواند بر توانایی شما در جویدن، وضوح کلام و حتی اعتماد به نفسی که در یک لبخند نهفته است، تأثیر عمیقی بگذارد. خوشبختانه، علم دندانپزشکی مدرن راهکارهای ثابت، موثر و زیبایی را برای جایگزینی دندان‌های از دست رفته ارائه می‌دهد که یکی از محبوب‌ترین، قدیمی‌ترین و معتبرترین آن‌ها، بریج دندان یا پل دندانی (Dental Bridge) است.

این مقاله یک راهنمای جامع و بنیادین است که به شما کمک می‌کند تا با دیدی عمیق و تخصصی، تمام جنبه‌های بریج دندان را بشناسید. ما به عنوان متخصصین این حوزه، شما را قدم به قدم با تعریف، کاربردها، انواع، مواد سازنده، مزایا و معایب، طول عمر و هزینه‌های این درمان آشنا خواهیم کرد و در نهایت به شما کمک می‌کنیم تا بتوانید به این سوال کلیدی پاسخ دهید: “آیا بریج دندان بهترین انتخاب برای شماست؟

بریج دندان به زبان ساده

برای درک ماهیت بریج دندان، یک تشبیه ساده و قدرتمند وجود دارد. تصور کنید یک رودخانه کوچک، دو طرف خشکی را از هم جدا کرده است. برای عبور از آن و اتصال این دو بخش، به یک پل نیاز دارید که بر روی دو پایه محکم در دو طرف رودخانه بنا شده باشد. بریج دندان دقیقاً با همین منطق مهندسی و ساختاری کار می‌کند و به همین دلیل به آن “پل دندانی” می‌گویند. این ساختار پروتزی ثابت، یک راه حل کلاسیک برای پر کردن شکاف ناشی از دندان از دست رفته است.

چه زمانی به بریج دندان نیاز داریم؟ 

بریج دندان یک راهکار درمانی چندمنظوره است که نه تنها برای زیبایی، بلکه برای حفظ سلامت کلی اکوسیستم دهان و دندان نیز ضروری است. نادیده گرفتن جای خالی یک دندان می‌تواند عواقب زنجیره‌واری به دنبال داشته باشد. دندانپزشک ممکن است در شرایط زیر، این درمان را به عنوان یک گزینه ایده‌آل به شما پیشنهاد دهد:

اولین و اصلی‌ترین کاربرد بریج، جایگزینی یک یا چند دندان از دست رفته است. این روش به طور موثری شکاف ایجاد شده را پر می‌کند و زیبایی لبخند را بازمی‌گرداند. علاوه بر این، بریج به بازیابی توانایی جویدن و تکلم کمک شایانی می‌کند. جای خالی دندان‌ها، به خصوص دندان‌های خلفی، می‌تواند در جویدن صحیح غذا و ادای برخی کلمات و حروف اختلال ایجاد کند و کیفیت زندگی را تحت تاثیر قرار دهد.

یکی از مهم‌ترین دلایل استفاده از بریج، حفظ ساختار و فرم صورت است. دندان‌ها و ریشه‌های آن‌ها به حفظ ساختار استخوان فک و حمایت از عضلات صورت کمک می‌کنند. از دست دادن دندان‌ها می‌تواند منجر به تحلیل رفتن تدریجی استخوان فک در آن ناحیه شود و چهره را پیرتر و فرورفته‌تر به نظر برساند. همچنین، بریج از جابجایی دندان‌های دیگر جلوگیری می‌کند.

وقتی یک دندان از دست می‌رود، طبیعت دهان تمایل به پر کردن آن فضا دارد. در نتیجه، دندان‌های مجاور و مقابل به تدریج به سمت فضای خالی حرکت کرده و کج می‌شوند. این پدیده که به آن “شیفت دندانی” می‌گویند، می‌تواند نظم کلی دندان‌ها و تراز بایت (نحوه روی هم قرار گرفتن دندان‌ها) را به هم بریزد و در بلندمدت منجر به مشکلات مفصل فک (TMJ)، سایش نامتوازن دندان‌ها و مشکلات لثه شود. در نهایت، بریج با پر کردن فضاهای خالی، طرح لبخند را اصلاح و بهبود می‌بخشد و لبخندی کامل، زیبا و طبیعی را به شما هدیه می‌دهد.

انواع بریج دندان

بریج‌های دندانی بر اساس نحوه اتصال و ساختارشان به چهار نوع اصلی تقسیم می‌شوند. انتخاب نوع مناسب بریج یک تصمیم تخصصی است که به عواملی مانند محل دندان از دست رفته، تعداد دندان‌های نیازمند جایگزینی، وضعیت سلامت دندان‌های پایه و شرایط استخوان فک بستگی دارد.

بریج دندان سنتی 

این رایج‌ترین، متداول‌ترین و امتحان پس داده‌ترین نوع بریج است. در این روش کلاسیک، برای پر کردن جای خالی یک یا چند دندان، حداقل یک دندان سالم در هر دو طرف فضای خالی به عنوان پایه تراش خورده و آماده دریافت روکش می‌شود. پونتیک (دندان مصنوعی) به این روکش‌ها متصل است و کل ساختار به صورت یکپارچه و واحد ساخته شده و روی دندان‌های پایه چسبانده می‌شود. بریج سنتی به دلیل داشتن دو پایه حمایتی قدرتمند، از استحکام و پایداری بسیار بالایی برخوردار است و نیروی جویدن را به خوبی توزیع می‌کند.

این ویژگی آن را برای جایگزینی دندان‌های خلفی (آسیاب) که فشار جویدن بسیار زیادی را تحمل می‌کنند، به یک گزینه ایده‌آل تبدیل می‌کند. مزیت اصلی آن استحکام و طول عمر بالا به همراه ظاهر زیبا و طبیعی است، اما عیب اصلی آن نیاز به تراش دندان‌های پایه است که ممکن است کاملاً سالم و دست‌نخورده باشند.

بریج دندان کانتی‌لور یا یک طرفه

بریج کانتی‌لور زمانی به کار می‌رود که شرایط خاصی حاکم باشد؛ یعنی تنها در یک سمت از فضای خالی، دندان پایه مناسب برای حمایت وجود داشته باشد. در این حالت، پونتیک فقط از یک طرف به یک یا چند دندان پایه متصل می‌شود و سمت دیگر آن آزاد است.

این نوع بریج مانند یک بالکن یا طره در معماری عمل می‌کند و به همین دلیل، تمام فشار جویدن را به صورت اهرمی به دندان یا دندان‌های پایه وارد می‌کند. این تمرکز نیرو می‌تواند در بلندمدت برای دندان پایه مخاطره‌آمیز باشد. به همین دلیل، دندانپزشکان معمولاً استفاده از این بریج را برای نواحی با فشار جویدن کمتر، مانند جایگزینی دندان‌های پیشین کناری (لترال)، توصیه می‌کنند.

استفاده از آن برای دندان‌های آسیاب بزرگ به دلیل ریسک بالای شکستن یا آسیب به دندان پایه، چندان رایج و توصیه شده نیست. مزیت آن نیاز به تراش کمتر دندان (فقط در یک سمت) است، اما استحکام آن به مراتب کمتر از بریج سنتی است.

بریج مریلند یا محافظه‌کارانه

این نوع بریج یک راهکار بسیار محافظه‌کارانه و هوشمندانه است که نیاز به تراش وسیع دندان‌های پایه را به حداقل می‌رساند یا حتی حذف می‌کند. در بریج مریلند، به جای استفاده از روکش کامل که کل دندان را در بر می‌گیرد، پونتیک توسط دو “باله” کوچک فلزی یا سرامیکی به سطح پشتی دندان‌های پایه مجاور چسبانده (باند) می‌شود.

این روش عمدتاً برای جایگزینی دندان‌های جلویی که فشار جویدن زیادی را تحمل نمی‌کنند و حفظ ساختار دندان‌های مجاور اهمیت بالایی دارد، استفاده می‌شود. مزایای اصلی آن حداقل تراش ممکن (حفظ کامل ساختار دندان‌های سالم) و فرآیند سریع‌تر درمان است. با این حال، استحکام اتصال آن به طور قابل توجهی کمتر از بریج سنتی است و احتمال جدا شدن آن در طول زمان بیشتر است. همچنین اگر باله‌ها فلزی باشند، ممکن است رنگ خاکستری آن‌ها از پشت دندان‌های جلویی که کمی شفاف هستند، نمایان شود.

بریج دندان بر پایه ایمپلنت

این پیشرفته‌ترین، مستحکم‌ترین و از نظر بیولوژیکی، بهترین نوع بریج برای حفظ سلامت استخوان و دندان‌های مجاور است. در این روش، بریج به جای اتکا به دندان‌های طبیعی، بر روی ایمپلنت‌های دندانی که مستقیماً در استخوان فک کاشته شده‌اند، نصب می‌شود.

ایمپلنت‌ها نقش ریشه‌های مصنوعی را ایفا می‌کنند. این روش نه تنها هیچ نیازی به تراش دندان‌های سالم مجاور ندارد و ساختار آن‌ها را به طور کامل حفظ می‌کند، بلکه با انتقال مستقیم نیروی جویدن به استخوان فک (توسط ایمپلنت)، از تحلیل رفتن استخوان در ناحیه بی‌دندان نیز جلوگیری می‌کند.

بریج متکی بر ایمپلنت برای جایگزینی چندین دندان از دست رفته در یک ردیف، یک راهکار ایده‌آل و با طول عمر بسیار بالا محسوب می‌شود. مزایای آن عدم نیاز به تراش دندان‌های سالم، جلوگیری از تحلیل استخوان فک، و بالاترین استحکام و طول عمر ممکن است. معایب آن نیز شامل هزینه بالاتر، نیاز به جراحی برای کاشت ایمپلنت، و طولانی‌تر بودن فرآیند کلی درمان است.

جنس بریج دندان چیست؟

ماده‌ای که برای ساخت بریج استفاده می‌شود، تأثیر مستقیمی بر زیبایی، استحکام، طول عمر، زیست‌سازگاری و هزینه آن دارد. انتخاب بهترین جنس برای شما به محل قرارگیری بریج (دندان جلو یا عقب)، بودجه و اولویت‌های شخصی شما (زیبایی در مقابل استحکام) بستگی دارد.

فلز-سرامیک (Porcelain Fused to Metal – PFM): این یکی از رایج‌ترین و مقرون‌به‌صرفه‌ترین گزینه‌ها برای دهه‌های متمادی بوده است. در این روش، یک فریم یا زیرساخت فلزی برای استحکام و دقت ساخته شده و لایه‌هایی از پرسلن (سرامیک) برای زیبایی و همرنگی با دندان‌های دیگر روی آن قرار می‌گیرد. بریج‌های PFM استحکام بسیار خوبی دارند اما یک عیب زیبایی‌شناختی دارند: با گذشت زمان و تحلیل جزئی و طبیعی لثه، ممکن است لبه فلزی در محل اتصال به لثه نمایان شود و یک خط تیره ایجاد کند که در ناحیه لبخند مطلوب نیست.

تمام سرامیک (All-Ceramic) یا تمام پرسلن: این بریج‌ها به طور کامل از مواد سرامیکی پیشرفته ساخته شده‌اند و بهترین و طبیعی‌ترین ظاهر را ارائه می‌دهند. عبور نور از آن‌ها (Translucency) شباهت بسیار زیادی به مینای دندان طبیعی دارد و به همین دلیل برای دندان‌های جلویی که در معرض دید هستند، ایده‌آل‌ترین گزینه محسوب می‌شوند. با پیشرفت تکنولوژی در علم مواد، استحکام این مواد نیز به طور چشمگیری افزایش یافته و اکنون می‌توان از آن‌ها در نواحی با فشار جویدن متوسط نیز استفاده کرد.

زیرکونیا (Zirconia): زیرکونیا نوعی سرامیک بسیار خاص و فوق‌العاده مستحکم است که به آن “فولاد سرامیکی” نیز می‌گویند. بریج‌های زیرکونیا ترکیبی بی‌نظیر از استحکام فوق‌العاده بالا (حتی بیشتر از PFM) و زیبایی عالی را ارائه می‌دهند. این ماده کاملاً زیست‌سازگار است، هیچ واکنش آلرژیکی ایجاد نمی‌کند و به دلیل همرنگ بودن با دندان، هیچ لبه تیره‌ای در کنار لثه ایجاد نمی‌کند. به دلیل همین ویژگی‌های برجسته، بریج‌های زیرکونیا به طور فزاینده‌ای محبوب شده و بهترین گزینه برای دندان‌های خلفی و حتی دندان‌های جلویی که نیاز به استحکام بالا دارند، محسوب می‌شوند.

آلیاژهای فلزی (مانند طلا): گرچه امروزه به دلیل ظاهرشان کمتر رایج است، اما بریج‌های ساخته شده از آلیاژهای طلا یا فلزات دیگر، بالاترین دوام، مقاومت در برابر سایش و شکستگی را دارند. این بریج‌ها بسیار زیست‌سازگار هستند و کمترین آسیب را به دندان‌های مقابل در هنگام جویدن می‌رسانند. عیب اصلی آن‌ها، ظاهر فلزی و غیرطبیعی‌شان است که باعث شده استفاده از آن‌ها عمدتاً به دندان‌های آسیاب انتهایی که دیده نمی‌شوند، محدود شود.

مراحل نصب بریج دندان

فرآیند دریافت بریج دندان معمولاً طی دو جلسه اصلی در کلینیک دندانپزشکی انجام می‌شود. آشنایی دقیق با این مراحل به شما کمک می‌کند تا با آمادگی و آرامش بیشتری درمان را آغاز کنید و بدانید در هر مرحله چه انتظاری داشته باشید.

مشاوره و آماده‌سازی

این جلسه سنگ بنای موفقیت درمان است. ابتدا دندانپزشک با معاینه دقیق و طرح درمان شروع می‌کند. وضعیت دندان‌های شما، سلامت لثه و استخوان فک با استفاده از معاینه بالینی و رادیوگرافی (عکس اشعه ایکس) ارزیابی می‌شود تا اطمینان حاصل شود که شما کاندیدای مناسبی برای بریج هستید و دندان‌های پایه توانایی حمایت از آن را دارند.

در این جلسه، انواع بریج و بهترین گزینه برای شما مورد بحث قرار می‌گیرد. سپس آماده‌سازی دندان‌های پایه انجام می‌شود. پس از تزریق بی‌حسی موضعی برای راحتی کامل شما، دندانپزشک دندان‌های پایه (اباتمنت‌ها) را با دقت و مهارت تراش می‌دهد. این کار برای ایجاد فضای کافی جهت قرارگیری روکش‌ها و دستیابی به یک تناسب بی‌نقص ضروری است. میزان تراش به جنس بریج بستگی دارد اما معمولاً بین ۱ تا ۲ میلی‌متر از سطح دندان است.

پس از آماده‌سازی دندان‌ها، یک قالب‌گیری دقیق از ناحیه مورد نظر و کل فک شما گرفته می‌شود. این قالب‌گیری می‌تواند به روش سنتی (با استفاده از خمیر قالب‌گیری) یا به روش مدرن و دیجیتال (با استفاده از اسکنر داخل دهانی) انجام شود. این قالب به لابراتوار دندانپزشکی فرستاده می‌شود تا تکنسین متخصص، بریج نهایی را بر اساس آن بسازد.

در مرحله بعد، انتخاب رنگ صورت می‌گیرد. با استفاده از یک راهنمای رنگ استاندارد، شما و دندانپزشکتان نزدیک‌ترین و طبیعی‌ترین رنگ را برای بریج انتخاب می‌کنید تا با سایر دندان‌های شما هماهنگی کامل داشته باشد. در پایان جلسه اول، دندانپزشک یک بریج موقت از جنس آکریلیک بر روی دندان‌های تراش خورده شما قرار می‌دهد. این بریج موقت وظایف مهمی دارد: از دندان‌ها و لثه‌های حساس شما محافظت می‌کند، زیبایی ظاهری را تا زمان آماده شدن بریج دائمی حفظ می‌کند و از جابجایی دندان‌ها جلوگیری می‌نماید.

نصب بریج دائمی

پس از حدود ۱ تا ۲ هفته که بریج دائمی شما در لابراتوار با دقت و ظرافت ساخته شد، شما برای جلسه دوم مراجعه می‌کنید. در این جلسه، ابتدا دندانپزشک بریج موقت را برداشته و دندان‌های پایه را به طور کامل تمیز و آماده می‌کند. سپس نوبت به امتحان و تنظیم بریج دائمی می‌رسد.

بریج دائمی برای اولین بار در دهان شما قرار می‌گیرد. دندانپزشک تناسب آن با دندان‌های پایه، راحتی، وضعیت بایت (نحوه قرارگیری روی دندان‌های مقابل) و رنگ آن را به دقت بررسی کرده و در صورت نیاز تنظیمات نهایی را برای رسیدن به یک نتیجه بی‌نقص انجام می‌دهد. پس از اطمینان از صحت و درستی همه چیز، مرحله نهایی یعنی سمان کردن (چسباندن) انجام می‌شود. بریج دائمی با استفاده از یک سمان دندانپزشکی بسیار قوی (Luting Agent) در جای خود به طور دائم چسبانده می‌شود و بخشی از دندان‌های شما می‌گردد.

مزایای بریج دندان

انتخاب بریج دندان به عنوان راهکار درمانی، مزایای متعددی را برای سلامت و کیفیت زندگی شما به همراه دارد. این مزایا تنها به پر کردن یک فضای خالی محدود نمی‌شوند.

مهم‌ترین مزیت، بازیابی کامل عملکرد است. بریج دندان به شما اجازه می‌دهد تا با اطمینان و به راحتی بجوید و از طیف وسیعی از غذاهای مورد علاقه خود بدون نگرانی لذت ببرید. سرعت درمان یکی دیگر از مزایای قابل توجه است.

کل فرآیند درمان با بریج معمولاً در عرض ۲ تا ۳ هفته و طی دو جلسه به پایان می‌رسد که در مقایسه با فرآیند چند ماهه ایمپلنت، بسیار سریع‌تر است. از نظر زیبایی، بریج‌ها ظاهری طبیعی و زیبا ارائه می‌دهند. با استفاده از مواد مدرن مانند زیرکونیا و سرامیک، بریج‌ها می‌توانند از نظر رنگ، شکل و شفافیت کاملاً مشابه دندان‌های طبیعی شما باشند و به سختی از آن‌ها قابل تشخیص باشند.

همانطور که پیش‌تر ذکر شد، بریج از عواقب منفی جای خالی دندان جلوگیری می‌کند. این روش از حرکت و کج شدن دندان‌های مجاور، بروز مشکلات بایت و اختلال در تکلم جلوگیری می‌کند و به حفظ تعادل کل سیستم دندانی کمک می‌کند. از نظر مالی، هزینه مقرون‌به‌صرفه‌تری دارد.

در مقایسه با ایمپلنت، به خصوص برای جایگزینی یک دندان، هزینه اولیه بریج معمولاً کمتر و در دسترس‌تر است. در نهایت، بریج روشی با تهاجم کمتر (در مقایسه با ایمپلنت) است. این روش نیازی به جراحی استخوان فک ندارد و برای بیمارانی که به دلایل پزشکی نمی‌توانند جراحی شوند یا تراکم استخوان کافی برای کاشت ایمپلنت ندارند، یک گزینه عالی و جایگزین مناسب محسوب می‌شود.

معایب و عوارض بریج دندان که باید بدانید

برای یک تصمیم‌گیری آگاهانه و مسئولانه، لازم است در کنار مزایا، با محدودیت‌ها و ریسک‌های احتمالی بریج دندان نیز به طور شفاف آشنا شوید. این رویکرد، بخشی از اصل تخصص و اعتبار در ارائه اطلاعات پزشکی است.

بزرگترین و اصلی‌ترین نقطه ضعف بریج سنتی، تراش دندان‌های سالم است. برای نصب بریج، باید ساختار سالم دندان‌های مجاور تراش داده شود. این یک فرآیند غیرقابل بازگشت است و به این معنی است که آن دندان‌ها برای همیشه به روکش وابسته خواهند بود و این امر آن‌ها را در آینده مستعد پوسیدگی یا مشکلات دیگر می‌کند.

تحلیل استخوان فک یکی دیگر از معایب بیولوژیکی این روش است. از آنجایی که در زیر پونتیک (دندان جایگزین) ریشه‌ای وجود ندارد تا به استخوان فک نیرو وارد کند، استخوان در این ناحیه به مرور زمان دچار تحلیل (Resorption) و کوچک شدن می‌شود. این امر می‌تواند در بلندمدت بر زیبایی خط لثه و ظاهر آن ناحیه تأثیر بگذارد.

ریسک پوسیدگی دندان‌های پایه نیز وجود دارد. اگر بهداشت دهان و دندان به درستی رعایت نشود، باکتری‌ها و پلاک‌ها می‌توانند به زیر روکش‌ها نفوذ کرده و باعث پوسیدگی دندان‌های پایه شوند. تشخیص این نوع پوسیدگی دشوارتر است و در صورت پیشرفت، می‌تواند منجر به از دست رفتن کل بریج شود. باید توجه داشت که بریج دندان یک راهکار دائمی برای تمام عمر نیست و نیاز به تعویض دارد.

بسته به جنس و نحوه مراقبت، طول عمر مشخصی دارد و پس از آن ممکن است نیاز به تعویض داشته باشد. در روزها و هفته‌های اول پس از درمان، ممکن است حساسیت دندان را تجربه کنید. پس از تراش دندان‌های پایه، ممکن است تا چند هفته دچار حساسیت به سرما و گرما شوید که البته این حالت معمولاً موقتی است. در نهایت، رعایت بهداشت آن کمی چالش‌برانگیزتر است. تمیز کردن فضای زیر پونتیک دشوارتر از دندان‌های طبیعی است و نیازمند استفاده از ابزارهای خاص مانند نخ دندان مخصوص یا واتر فلاسر است.

طول عمر بریج دندان چقدر است و چه عواملی بر آن تاثیر دارد؟

یکی از اولین سوالاتی که بیماران می‌پرسند این است: “این بریج چقدر برایم کار می‌کند؟” پاسخ به این سوال به عوامل متعددی بستگی دارد، اما به طور کلی، میانگین طول عمر یک بریج دندان بین ۵ تا ۱۵ سال است. البته در بسیاری از موارد با مراقبت عالی و چکاپ‌های منظم، این طول عمر به ۲۰ سال یا حتی بیشتر نیز می‌رسد. مطالعات علمی معتبر نشان می‌دهند که نرخ بقای (Survival Rate) بریج‌های دندانی پس از ۱۰ سال، بین ۸۵٪ تا ۹۵٪ است که آمار بسیار خوبی محسوب می‌شود و نشان‌دهنده موفقیت بالای این درمان است.

عوامل کلیدی موثر بر طول عمر بریج شما عبارتند از: بهداشت دهان و دندان که مهم‌ترین عامل است. مسواک زدن منظم، و مهم‌تر از آن، استفاده روزانه از نخ دندان مخصوص برای تمیز کردن زیر پونتیک، کلید موفقیت بلندمدت بریج است.

جنس بریج نیز تاثیرگذار است؛ بریج‌های ساخته شده از زیرکونیا یا آلیاژهای فلزی به دلیل استحکام بالاتر، معمولاً طول عمر بیشتری نسبت به انواع تمام سرامیک دارند. سلامت دندان‌های پایه و لثه حیاتی است. سلامت استخوان و لثه اطراف دندان‌های پایه برای حمایت از بریج ضروری است و هرگونه بیماری لثه می‌تواند طول عمر بریج را به خطر بیندازد.

عادات غذایی و دهانی شما نیز نقش دارند. جویدن غذاهای بسیار سخت، یخ یا ناخن و همچنین عاداتی مانند دندان قروچه (Bruxism) می‌تواند به ساختار سرامیکی بریج و روکش‌های آن آسیب برساند. در نهایت، مراجعات منظم به دندانپزشک برای چکاپ‌های دوره‌ای به دندانپزشک اجازه می‌دهد تا وضعیت بریج و دندان‌های پایه را بررسی کرده و مشکلات احتمالی را در مراحل اولیه تشخیص داده و برطرف نماید.

مراقبت از بریج دندان

مراقبت از بریج دندان شاید کمی بیشتر از دندان‌های طبیعی نیاز به دقت و توجه داشته باشد، اما کاملاً ساده و قابل انجام است. با رعایت نکات زیر می‌توانید عمر بریج خود را به حداکثر برسانید و از سرمایه‌گذاری خود برای سلامتی‌تان محافظت کنید.

مسواک زدن پایه و اساس بهداشت است. حداقل دو بار در روز با یک مسواک نرم و خمیر دندان حاوی فلوراید، تمام سطوح دندان‌ها و بریج را به دقت مسواک بزنید. تمیز کردن فضای زیر پونتیک حیاتی‌ترین مرحله است و نباید از آن غافل شد. این مهم‌ترین بخش مراقبت است که موفقیت بلندمدت درمان به آن بستگی دارد. از آنجایی که نخ دندان معمولی نمی‌تواند از این فضا عبور کند، باید از ابزارهای مخصوص استفاده کنید.

نخ دندان مخصوص بریج (Super Floss) دارای یک سر سفت است که به شما اجازه می‌دهد آن را از زیر پونتیک عبور دهید و ناحیه بین بریج و لثه را که محل تجمع پلاک است، تمیز کنید. واتر جت یا واتر فلاسر (Water Flosser) نیز ابزاری بسیار موثر است. این دستگاه با پاشیدن آب با فشار تنظیم شده، ذرات غذا و پلاک‌ها را از نواحی غیرقابل دسترس، از جمله زیر بریج، به طور کامل پاک می‌کند.

علاوه بر این، استفاده از دهانشویه ضدعفونی کننده می‌تواند به کاهش باکتری‌ها در کل دهان کمک کند. داشتن یک رژیم غذایی متعادل و خودداری از مصرف بیش از حد مواد قندی و اسیدی که باعث پوسیدگی دندان می‌شوند، به سلامت دندان‌های پایه کمک می‌کند. در نهایت، مراجعه منظم به دندانپزشک برای چکاپ و تمیز کردن حرفه‌ای (جرم‌گیری) هر شش ماه یک بار، یک اقدام پیشگیرانه و ضروری برای حفظ سلامت بریج و کل دهان شماست.

هزینه بریج دندان در سال ۱۴۰۳ چقدر است؟ 

ارائه یک قیمت دقیق برای بریج دندان بدون معاینه بالینی غیرممکن است، زیرا هزینه نهایی به فاکتورهای متعددی بستگی دارد. اما آشنایی با این فاکتورها به شما کمک می‌کند تا درک بهتری از نحوه محاسبه قیمت و دلایل تفاوت آن داشته باشید.

مهم‌ترین نکته این است که هزینه بریج معمولاً بر اساس تعداد “واحد” محاسبه می‌شود. هر پونتیک (دندان جایگزین) و هر اباتمنت (روکش روی دندان پایه) یک واحد محسوب می‌شود. برای مثال، برای جایگزینی یک دندان از دست رفته با استفاده از بریج سنتی که به دو دندان مجاور تکیه دارد، شما به یک بریج سه واحدی نیاز دارید (دو روکش برای دندان‌های پایه + یک پونتیک). بنابراین هزینه نهایی، حاصلضرب قیمت هر واحد در عدد سه خواهد بود.

عوامل اصلی تعیین کننده هزینه عبارتند از: تعداد دندان‌های از دست رفته؛ هرچه تعداد دندان‌های جایگزین شونده بیشتر باشد، تعداد واحدهای بریج و در نتیجه هزینه آن افزایش می‌یابد. جنس بریج تاثیر زیادی بر قیمت دارد؛ همانطور که گفته شد، بریج‌های زیرکونیا و تمام سرامیک به دلیل تکنولوژی ساخت پیچیده‌تر و مواد گران‌تر، هزینه بیشتری نسبت به بریج‌های PFM دارند. موقعیت جغرافیایی کلینیک نیز یک فاکتور است و هزینه‌ها در شهرهای بزرگ معمولاً بالاتر است.

تخصص و تجربه دندانپزشک می‌تواند در هزینه موثر باشد. دندانپزشکان متخصص پروتزهای دندانی (پروستودنتیست) ممکن است هزینه بیشتری دریافت کنند، اما تخصص آن‌ها می‌تواند تضمین کننده کیفیت و طول عمر بالاتر درمان باشد. همچنین باید هزینه‌های جانبی را در نظر گرفت. گاهی ممکن است دندان‌های پایه نیاز به درمان‌های اضافی مانند درمان ریشه (عصب‌کشی) یا بازسازی با پست و کور داشته باشند که این موارد به هزینه نهایی اضافه می‌شوند. برای اطلاع از هزینه دقیق، بهترین راه دریافت مشاوره و طرح درمان از دندانپزشک متخصص است.

بریج دندان یا ایمپلنت؟

این یکی از مهم‌ترین و چالش‌برانگیزترین تصمیمات در دندانپزشکی جایگزینی است. هر دو روش، راهکارهای عالی با مزایا و معایب خاص خود هستند و هیچ‌کدام به طور مطلق بر دیگری برتری ندارند. انتخاب بین این دو به وضعیت بالینی، اولویت‌ها، شرایط پزشکی و بودجه شما بستگی دارد.

بریج دندان به دندان‌های مجاور وابسته است و برای نصب آن نیاز به تراش دندان‌های سالم وجود دارد. در مقابل، ایمپلنت دندان یک واحد کاملاً مستقل است و به دندان‌های دیگر هیچ آسیبی نمی‌رساند. از نظر حفظ استخوان فک، بریج نمی‌تواند از تحلیل استخوان در زیر پونتیک جلوگیری کند، اما ایمپلنت با شبیه‌سازی ریشه، استخوان را تحریک کرده و از تحلیل آن جلوگیری می‌کند. از نظر طول عمر، بریج طول عمر خوبی (۵ تا ۱۵ سال) دارد اما نیاز به تعویض احتمالی خواهد داشت، در حالی که ایمپلنت یک راهکار دائمی‌تر و معمولاً برای تمام عمر طراحی شده است.

بریج یک روش غیرجراحی است، اما ایمپلنت نیازمند یک جراحی کوچک برای کاشت در استخوان فک است. مدت زمان درمان با بریج کوتاه (۲-۳ هفته) است، در حالی که فرآیند ایمپلنت طولانی‌تر (۳ تا ۶ ماه یا بیشتر) است. بهداشت و نگهداری بریج به دلیل نیاز به تمیز کردن زیر آن کمی دشوارتر است، اما تمیز کردن ایمپلنت دقیقاً مانند دندان طبیعی است. در نهایت، هزینه اولیه بریج معمولاً کمتر از ایمپلنت است.

به طور خلاصه، بریج زمانی انتخاب بهتری است که دندان‌های مجاور جای خالی، قبلاً پرکردگی‌های بزرگ داشته یا خودشان نیاز به روکش دارند، یا اگر بیمار به دلایل پزشکی امکان جراحی ندارد و به دنبال یک راه حل سریع‌تر و با هزینه اولیه کمتر است. ایمپلنت زمانی انتخاب بهتری است که دندان‌های مجاور کاملاً سالم و دست نخورده هستند، بیمار به دنبال یک راه حل بلندمدت و دائمی است و حفظ استخوان فک برای او اولویت دارد.

آیا بریج دندان راه حل مناسبی برای شماست؟

بریج دندان یک راهکار درمانی معتبر، موثر و کاملاً آزمایش شده برای جایگزینی دندان‌های از دست رفته است که می‌تواند عملکرد جویدن، زیبایی لبخند و اعتماد به نفس را به شما بازگرداند. این روش با سرعت بالای درمان و هزینه اولیه کمتر، مزایای قابل توجهی را ارائه می‌دهد، اما در عین حال، معایبی همچون نیاز به تراش دندان‌های سالم و عدم جلوگیری از تحلیل استخوان را نیز به همراه دارد که باید به دقت در نظر گرفته شوند.

امروزه با وجود گزینه‌های مدرن‌تری مانند ایمپلنت، انتخاب نهایی بین این روش‌ها یک تصمیم کاملاً شخصی و بالینی است که باید با مشورت و همفکری گرفته شود. بهترین، هوشمندانه‌ترین و مسئولانه‌ترین قدم، مشاوره با یک دندانپزشک متخصص و با تجربه است. او با بررسی دقیق شرایط دهان و دندان شما، در نظر گرفتن نیازها، اولویت‌ها و شرایط پزشکی‌تان، به شما کمک خواهد کرد تا آگاهانه‌ترین تصمیم را برای سلامتی و زیبایی لبخند خود بگیرید. به یاد داشته باشید که سرمایه‌گذاری برای سلامت دهان و دندان، سرمایه‌گذاری برای کیفیت کلی زندگی شماست.